این موزه که در آمریکا واقع شده است، اولین ساخته ی این هنرمند در آن کشور می باشد. پس از ساخت این موزه بسیاری از هنرمندان آمریکا طراحی زیبای آن را ستودند و این مسئله خود، درهای جدیدی به روی هنرمند معمار گشود و در مجلات معماری و طراحی آمریکا مقالات بسیاری در مورد آن نوشته شد. این موزه در بین سالهای 1991 تا 2001 ساخته شده است که در واقع یک مجموعه ی هنری کامل و بی نظیری می باشد. این موزه دارای غرفه های متنوعی است که سازه ی آن متحرک و به صورت بادگیر روزنه دار با قابلیت باز و بسته شدن (همچون یک پرنده ی بزرگ) می باشد. برخی نیز آن را تداعی کننده ی کشتی های قدیمBrise Soleil ی می دانند.
رابرت گرین استریت ، رئیس دانشکده معماری و برنامه ریزی شهری دانشگاه ویسکانسن ، استاد کمیسیون برنامه ریزی شهری و یکی از اعضای کمیته بیست و یک نفری معماران برگزیده انتخاب کننده طراح ضمیمه موزه در سال ۱۹۹۴ ، ضمن برگزیدن کالاتراوا از میان معماران مطرح جهان همچون «آراتا ایسوزاکی» و «فومیهیکو ماکی» اظهار داشت: من کاملاً مطمئنم که شهروندان از خلق این اثر فوق العاده ، هیجان زده شده اند و این مهر تأییدی بر گزینش صحیح ما در انتخاب معمار بزرگ ، سانتیاگو کالاتراوا است.
از مشخصات جاذب این موزه قابلیت باز و بسته شدن آن است که طلوع و غروب خورشید در طول روز مهیا کننده ی سایه های زیبا در داخل موزه بوده که به راستی تجسم جذابیت های شهرنشینی را به ما نشان می دهد. کارشناسان اجرای طرح کالاتراوا را بسیار کمتر از قیمت تمام شده ی آن می دانستند در صورتی که هزینه ی نهایی، 120 میلیون دلار شد در حالی که هزینه ی اولیه 35 میلیون پیش بینی شده بود یعنی نزدیک به 345 درصد افزایش. به همین دلیل مدیران محلی نتوانستند از عهده ی هزینه برآیند و مابقی طرح را به فاینانس گذاشتند تا بتواند هزینه ها را پوشش دهد.
ساختمان اصلی موزه به طول 134 متر و با عرض 37 متر است که ارتفاع تا سقف 11.3 متر می باشد.
مشخصات ساختمان MAM
معمار : سانتیاگو کالاتراوا
مکان : میلواکی ، ویسکانسن ، ایالات متحده
تاریخ ساخت : سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۱ میلادی
مساحت کل ساختمان : ۱۳هزار متر مربع
طول بنا : ۱۴۹ متر
بیشترین عرض بنا : ۴۳ متر
حداکثر ارتفاع بنا : ۳/۱۱ متر
هزینه اجرای پروژه : بیش از ۱۰۰ میلیون دلار
بدون شک ، موزه هنر میلواکی از برجسته ترین آثار معماری سانتیاگو کالاتراوا محسوب می شود که ترکیبی متنوع و پیچیده از معماری و سازه است. در این بنا هم سقفهای مواج و متحرک موجود است ، هم پلی معلق و زیبا و هم نورپردازیهای خلاقانه. در مجموع ، این شاهکار در زمره برترین آثار معماری جهان قرار می گیرد ، هرچند این عنوان را نیز در سال ۲۰۰۱ از دیدگاه مجله TIME کسب نمود و همچنین در همان سال در نظرخواهی عمومی وب سایت جایزه معماری پرایتزکر ، بیشترین آرا را به خود اختصاص داد ، اما در پایان ، گلن مورکات استرالیایی در پایان جایزه مذکور را از آن خود نمود.
هنگامی که ساخت ضمیمه موزه هنر میلواکی (MAM) به پایان رسید ، در مراسم افتتاحیه آن که در ۱۴ اکتبر سال ۲۰۰۱ انجام پذیرفت ، سی و دو هزار نفر به بازدید آن شتافتند ، به گونه ای که تمامی محوطه به اشغال جمعیت مشتاق درآمده بود. تا پایان سال ۲۰۰۱ (یعنی مدت زمانی کمتر از هشت ماه) ، ۳۷۵ هزار نفر از موزه بازدید کردند. این آمار در سال ۲۰۰۳ به حدود ۴۳۴ هزار نفر رسید ، درصورتیکه در سال ۲۰۰۰ میلادی ، تنها ۱۶۵ هزار نفر از آن دیدن کرده بودند. پس از گشایش ضمیمه موزه ، روزانه افزون بر ۵۰۰۰ نفر از آن بازدید می کنند درحالیکه پیش از این ، به طور متوسط هزار نفر از موزه دیدن می کردند.
طرح کالاتراوا ، نمایانگر قدرت معماری است ، به گونه ای که این بنا امروزه تبدیل به نماد شاخص شهر میلواکی شده . به زودی ، جهانیان این شهر را به لحاظ دارا بودن چنین اثر زیبا ، خلاقانه و اثر گذار تحسین می کنند و همواره آن را به یاد دارند.
رابرت گرین استریت ، رئیس دانشکده معماری و برنامه ریزی شهری دانشگاه ویسکانسن ، استاد کمیسیون برنامه ریزی شهری و یکی از اعضای کمیته بیست و یک نفری معماران برگزیده انتخاب کننده طراح ضمیمه موزه در سال ۱۹۹۴ ، ضمن برگزیدن کالاتراوا از میان معماران مطرح جهان همچون «آراتا ایسوزاکی» و «فومیهیکو ماکی» اظهار داشت: من کاملاً مطمئنم که شهروندان از خلق این اثر فوق العاده ، هیجان زده شده اند و این مهر تأییدی بر گزینش صحیح ما در انتخاب معمار بزرگ ، سانتیاگو کالاتراوا است.
لازم به ذکر است که ضمیمه موزه هنر میلواکی که نخستین اثر معماری کالاتراوا در ایالات متحده است به ساختمانی که پیش از این توسط «ارو سارینن» ، معمار خلاق فنلاندی – آمریکایی ، در سال ۱۹۵۷ تکمیل شده بود ، الحاق گشت.
نوآوری معمارانه موزه هنر میلواکی در ابتدای قرن بیست و یکم با نوآوری قصر بلورین اثر جوزف پاکستن در قرن نوزدهم قابل مقایسه است. این بنا نیز همچون تندیسی زیبا و هنرمندانه در محیط اطراف خود می درخشد. بدون شک ، موزه هنر میلواکی از برجسته ترین آثار معماری سانتیاگو کالاتراوا محسوب می شود که ترکیبی متنوع و پیچیده از معماری و سازه است.
در این بنا هم سقفهای مواج و متحرک موجود است ، هم پلی معلق و زیبا و هم نورپردازیهای خلاقانه. در مجموع ، این شاهکار در زمره برترین آثار معماری جهان قرار می گیرد ، هرچند این عنوان را نیز در سال ۲۰۰۱ از دیدگاه مجله TIME کسب نمود و همچنین در همان سال در نظرخواهی عمومی وب سایت جایزه معماری پرایتزکر ، بیشترین آرا را به خود اختصاص داد ، اما در پایان ، گلن مورکات استرالیایی در پایان جایزه مذکور را از آن خود نمود.
لازم به ذکر است که ضمیمه موزه هنر میلواکی که نخستین اثر معماری کالاتراوا در ایالات متحده است به ساختمانی که پیش از این توسط «ارو سارینن» ، معمار خلاق فنلاندی – آمریکایی ، در سال ۱۹۵۷ تکمیل شده بود ، الحاق گشت.
نوآوری معمارانه موزه هنر
میلواکی در ابتدای قرن بیست و یکم با نوآوری قصر بلورین اثر جوزف پاکستن
در قرن نوزدهم قابل مقایسه است. این بنا نیز همچون تندیسی زیبا و هنرمندانه
در محیط اطراف خود می درخشد.
بدون شک ، موزه هنر میلواکی از برجسته ترین آثار معماری سانتیاگو کالاتراوا محسوب می شود که ترکیبی متنوع و پیچیده از معماری و سازه است. در این بنا هم سقفهای مواج و متحرک موجود است ، هم پلی معلق و زیبا و هم نورپردازیهای خلاقانه. در مجموع ، این شاهکار در زمره برترین آثار معماری جهان قرار می گیرد ، هرچند این عنوان را نیز در سال 2001 از دیدگاه مجله TIME کسب نمود و همچنین در همان سال در نظرخواهی عمومی وب سایت جایزه معماری پرایتزکر ، بیشترین آرا را به خود اختصاص داد ، اما در پایان ، گلن مورکات استرالیایی در پایان جایزه مذکور را از آن خود نمود
سازه های متحرک یکی از دلمشغولیهای کالاتراوا در سالهای اخیر بوده است.نمونه طراحی های او برای مرکز Alcoy ، سقف پاویون کویت در نمایشگاه جهانی سویل ، ماشین سایه و طرحی که هم اکنون برای کلیسای جامع در حال اجراست نمونه ای از این طرحهاست. در نظر او ساختمانها نیز به مثابه جزئی از طبیعت می تواند در حال تغییر باشد. ایده های طرحهای متحرک او نیز عموما از طبیعت است؛ مانند پوشش پاویون کویت که استعاره ای از انگشتان دو دست می باشد، که به عنوان پوششی بر روی سقف گرد یکدیگر می آیند و سپس به سوی آسمان باز می شوند .
در پوشش سقف موزه میلواکی نیز می توان استعاره ای از بالهای یک پرنده را در طرح دید.این پوشش متشکل از24 فین متحرک در دو سوی محور اصلی می باشند.
به نوعی تحول این طراحی را به تحولی که جوزوف پاکستون در طراحی کریستال پالاس ایجاد کرد تشبیه کرده اند. کالاتراوا با طراحی و اجرای این سازه گامی بلند در جهت طراحی سازه های متحرک برداشته است.
تراس جنوبی در حقیقت مانند قسمت جلویی یک قایق طراحی شده است . چه پلان و چه خطوطی که در نما به کار رفته است همگی یاد آور یک قایق می باشد که در کنار دریاچه میشیگان قرار گرفته است.
سازه این قسمت شباهت فراوانی با سازه فرودگاه T.M.A دارد. سانتیاگو کالاتراوا به خاطر استفاده مناسب از شیشه در این قسمت جایزه شرکت (سلوتیا) را از آن خود کرد. (البته این جایزه بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد تا معماری)
نمایشگاه که در حقیقت رابط ورودی با قسمت قدیمی موزه می باشد، از تکرار یک ساختار معین طراحی شده با فرمهای طبیعی طراحی شده است.این قسمت به علت نور نامناسب طرفین کاملا پوشیده طراحی شده است. نمونه این نوع طراحی را کالاتروا قبلا در اپرای والنسیا ، مرکز Alcoyو... تجربه کرده است. این فضا حسی مانند حرکت در ستون فقرات تجربه کرده است. این فضا حسی مانند حرکت در ستون فقرات یا قفسه سینه را برای انسان یاد آوری می کند.
در ایالات متحده فقط 40 موزه در مراحل مختلف اجرایی، از ساخت ساختمان جدید تا افزودن بخشهای الحاقی به ساختمان موجود، وجود دارند که اکثراً توسط معماران بنام طراحی شدهاند. در همین راستا، شهرهای غیر مطرح آمریکا از قبیل میلواکی و اوکلند در ایالت کالیفرنیا، به منظور ایجاد جاذبه برای گردشگران، اقدامات و سرمایهگذاریهای کلانی در زمینه معماری انجام دادهاند. شهرداران این شهرها با افزودن بخشهای الحاقی تندیسوار به موزه هنر میلواکی و کلیسای مسیح اوکلند که هر دو توسط سانتیاگو کالاتراوا، معمار اسپانیایی، طراحی شده اند، در صدد جلب توجه گسترده جهانیان به این دو شهر هستند. همچنین کالاتراوا اخیراً طراحی شهر اسپانیایی علم و هنر در والنسیا، بزرگترین پروژه فرهنگی اروپا، و یک فرودگاه جدید و زیبا در بیلبائو اسپانیا را به انجام رسانیده که برخی معتقدند اهمیت و اعتبار موزه گوگنهایم گری را که در نزدیکی آن قرار دارد، تحتالشعاع قرار داده است.
آشنایی با چگونگی عملکرد مواد بیهوش کننده